Disappointed

ผมทำงานเป็นช่างไฟในห้างดังแห่งหนึ่งชีวิตผมดำเนินไปเลื่อนๆแต่ชีวิตผมนั้นอยู่อย่างมีความหวัง เธอคนนั้นคือความหวังของผม เซนา เธอเป็นผู้หญิงที่สวยเราตกลงคบกันตอนเรียนมหาลัย แล้วเราจบมาก็ได้ทำงานที่เดียวกันเราตัวติดกันตลอดมีเซนาที่ไหนมีผมที่นั้น เรามีแผนที่จะแต่งงานกันปลายปีทุกอย่างกำลังเป็นไปได้ดี แต่แล้ววันหนึ่งทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป

“เซนาครับวันนี้เราไปดูหนังกันไหน”

“ฉันไม่ว่างฉันมีนัดกับเจ้านายค่ะขอโทษนะไว้วันหลังแล้วกัน”

“ ครับ”  ผมไม่คิดอะไรนะผมควรจะเปล่าเธอมั่ง

ถามว่าผมไปดูหนังต่อไหมถ้าไม่มีเซนาไปด้วย ตอบเลยไม่ ผมกลับไปที่ห้องอันที่เรียกว่ารูหนูก็แถบจะน่าอยู่กว่านี้ ต้องเข้าใจนะครับว่าผมก็แค่ช่างไฟกระจอกในห้างคงไม่มีปัญญาอะไรมากถามว่าทางบ้านละผมอยู่กับพ่อแค่สองคนพ่อผมเป็นประมงพ่อเคยขอให้ผมไปช่วยออกเรือไม่ต้องเข้ามาทำงานในโซลเพราะชีวิตในเมืองมันวุ่นวายแต่ผมอยากทำงานในสิ่งที่ผมเรียนมามากกว่าชีวิตผมเรียกได้รันทดพอสมควร บางครั้งผมก็รู้สึกสงสารเซนาที่ต้องทนคบกับคนแบบผมทั้งๆที่เธอทั้งสวยและฉลาดแต่ผมคงจะอยู่ไม่ได้เหมือนกันถ้าขาดเธอไป ผมไม่อยากให้มีวันที่เราจะต้องปล่อยมือกันเธอคือผู้หญิงที่ผมรักที่สุด แต่คงรู้กันอยู่ว่าบางครั้งคนเราก็ต้องเจอสิ่งที่ดีกว่าปัจจุบัน  เพราะเธอเริ่มจะตีตัวออกห่างจากผมเธอเริ่มมีธุระเธออาจจะแค่ติดงานก็ได้วันหยุดเราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเราไม่ได้เดินจับมือกันเหมือนเมื่อก่อน อาทิตย์หนึ่งผมเจอเธอแค่สองสามครั้งจากที่เราต้องกินข้าวกลางวันพร้อมกันกินข้าวเย็นพร้อมกันผมต้องนั่งกินข้าวคนเดียว